ppłk. Stanisław Nilski-Łapiński
Stanisław Kazimierz Marcin Łapiński ps. „Nilski” – polski inżynier, podpułkownikSztabu GeneralnegoWojska Polskiego.
Ur. 24 stycznia 1891 w Warszawie, syn Tomasza i Teofili z domu Porowskiej. Wychowany w Łapach, studiował na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej.
Kurs podoficerski i oficerski ukończył będąc członkiem Związku Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 1 i 5 pułku piechoty Legionów Polski.
Od stycznia do marca 1917 roku był słuchaczem elitarnego Kursu oficerów sztabowych i adiutantów wyższych dowództw w Warszawie.
W lipcu 1917 roku, po kryzysie przysięgowym został internowany w Beniaminowie. Zwolniony z internowania wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, gdzie pełnił funkcję instruktora na kursach oficerskich.
W trakcie walk o Lwów w listopadzie 1918 roku był członkiem:
- Naczelnej Komendy Obrony Lwowa,
- szefem sztabu obrony Lwowa,
- zastępcą komendanta Czesława Mączyńskiego.
Po wybuchu powstania wielkopolskiego brał udział w organizacji Dowództwa Głównego Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim.
W kwietniu 1919 roku, wziął udział w wyprawie wileńskiej, jako oficer operacyjny Sztabu Naczelnego Wodza.
W kwietniu 1920 roku, w trakcie wojny polsko - bolszewickiej kierował sztabem 15 Dywizji Piechoty Wielkopolskiej. Razem z dywizją wziął udział w wyprawie nad Berezynę, walkach odwrotowych, bitwie warszawskiej, uderzeniu na Mińsk Mazowiecki, ataku na tyły bolszewickiej 15 Armii, w walkach pod Lidą i Mińskiem. Na tym stanowisku wyróżnił się zdolnościami i osobistym męstwem. Po zakończeniu walk ukończył kurs informacyjny Sztabu Generalnego, kurs lotnictwa i kurs dowódców pułków saperów.
Od 8 lipca 1921 roku dowodził 70 pułkiem piechoty w Jarocinie.
Zmarł 16 lutego 1922 roku w Poznaniu, w następstwie szkarlatyny.
Jego pochówek w Poznaniu był wielką manifestacją, tak samo jak powtórny pogrzeb w 1934 r., kiedy ciało przewieziono na cmentarz we Lwowie. Uhonorowany najważniejszymi orderami i odznaczeniami wojskowymi, również pośmiertnie, w tym:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)
- Krzyż Niepodległości z Mieczami – „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” (pośmiertnie w listopadzie 1933)
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
Źródło: Wikipedia
Źródło zdjęć: Łapskie Towarzystwo Regionalne im. ppłk. St. Nilskiego-Łapińskiego
Czytaj także: Pierwszy konkurs wiedzy historycznej w Łapach. Wyjątkowe urodziny ppłk. Stanisława Nilskiego-Łapińskiego.