Płonka-Kozły

Płonka-Kozły, Płonki-Kozłów, kozłoski.

Obszar wsi to 283 ha.W czasie Królestwa Polskiego Płonka-Kozły należała do gminy Sokoły.W r. 1827 było 16 dymów i 96 mieszkańców.

Wieś Płonka-Kozły, według spisu z r. 1921, składała się z 23 budynków, w których mieszkały 144 osoby narodowości polskiej. Należała do gminy Sokoły w powiecie Wysokie Mazowieckie. Kozły – drugi człon nazwy wsi Płonka-Kozły jest nazwą rodową od nazwy osobowej Kozieł. „1569 Aunii 131 Stephanus olim Nicolai de Kozli... de parachia Plonska”.

Tak samo twierdzi Michał Kondratiuk. Na przełomie XII i XIII wieku występowało imię Kozel. Drugi człon utworzony od nazwy osobowej Kozieł, Kozioł w formie liczby mnogiej. Jest to nazwa rodowa.

Cegielnia (część wsi Płonka-Kozły)

Cegielnia to nazwa kulturowa związana z położeniem tej części wsi na terenie, gdzie kiedyś była cegielnia, czyli fabryka cegieł lub szopa do składania wyrobów cegielnianych. Cegielnia była w Łupiance Starej, była też prawdopodobnie i w pobliskiej Płonce.

Wągroda (część wsi Płonka-Kozły)

Pewną odmianą ulicówki była owalnica, posiadająca skupienie zabudowań wokół owalnego placu w środku wsi, znanego jako nawsie; na Mazowszu często jako wągroda, w Wielkopolsce zaś jako półwieś. Inna nazwa wągrody to „nawsie”. Był to plac wiejski w obrębie wsi poddańczej, placowej. Pierwotnie była to wspólna własność gminy wiejskiej, służąca jako wewnętrzny wygon do wypasu bydła lub innych celów gospodarskich. Przez nawsie często przepływał strumień lub były tam sadzawki. W okresie od XVII do XIX wieku nawsie ulegało częściowej zabudowie przez domy małorolnych, bezrolnych i rzemieślników wiejskich, tracąc pierwotne znaczenie. W wielu wsiach, w związku z przebudową i reformami agrarnymi w XIX i XX w., nawsie uległy likwidacji.Wągroda to nazwa topograficzna, oznaczająca gospodarstwa położone przy owalnym placu na środku wsi.